vrijdag 18 november 2011

Massale bomenkap bedreigt Nederlands bos

[Ingezonden brief ontbossing Nederland:]

De komende jaren zal in veel natuurgebieden grote hoeveelheden bos worden gekapt. Beheerorganisaties zoals Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer zijn massaal prachtige oude bossen aan het vernietigen om cultuurlandschappen te creëren. Enkele voorbeelden: project Heiderijk bij Nijmegen, Overasseltse en Hatertse Vennen bij Nijmegen, Kapse- en Veldersebos in Gelderland, Maasduinen in Limburg, de Veluwe (o.a. Landgoed De Haere als verbinding Cyriasische Veld en Beekhuizerzand), Dwingelderveld in Drenthe, Strubben/Kniphorstbos in Drenthe, Herperduinen bij Oss, Schaffelaarse Bos bij Barneveld, Baarnsche Bos, Veense Kreek in Zeeland, Wageningse berg, Rozendaalse Bos, Sallandse heuvelrug, Ulverhoutse Voorbos bij Breda, Leenderbos bij Eindhoven en Nationaal Park Drents Friese Wold. En het lijstje is nog lang niet compleet, er zijn nog veel meer gebieden waar massale bomenkap is gepland.


Als alle plannen doorgaan verdwijnt er enorm veel bos. Dit terwijl Nederland in vergelijking met onze omliggende landen al weinig bos heeft. In Nederland bestaat momenteel 11% van het oppervlakte uit bos: amper 200 m² bos per inwoner. Dit staat nu al in schril contrast met de 32% in Duitsland, 28% in Frankrijk en 22% in België. De ontbossing in Nederland is procentueel gezien even groot als de afname van het tropische regenwoud. Over de ontbossing in het buitenland hebben we het hoogste woord, vanwege de afname van Co2 opname. Voor het Nederlandse bos geldt het Co2 argument blijkbaar niet.

De bedreiging van onze bossen komt deze keer niet van de zure regen. De verantwoordelijken voor deze plannen zijn enkele natuurbeheerorganisaties, als Staatsbosbeheer (SBB) en Natuurmonumenten (NM) en de overheid. Zij zijn eenzijdig gericht op het creëren van cultuurlandschappen, als stuifduinen en heidevelden, ten koste van bos en natuurlijke ontwikkeling.


Paradepaardjes en drogredenen

Grote stukken bos moeten wijken voor heidegebied en/of stuifzandgebieden. Deze landschappen komen hier echter van nature niet duurzaam voor. Ze zijn ontstaan door massale kap en overbegrazing. De natuur laat hier geen spaan van heel. Ze verbossen snel. Heidevelden en zandverstuivingen zijn landschappen die stilstaan, waar de beweging, de natuurlijke ontwikkeling, is uitgehaald.

Om het creëren van cultuurlandschappen te rechtvaardigen wordt vaak een willekeurig ijkmoment gekozen waarnaar de initiatiefnemer terug wil: “In 1850 was hier heide”. Dit heeft echter niets te maken met natuur en natuurlijke ontwikkeling.

Daarnaast is biodiversiteit het grote toverwoord . Dit streven naar biodiversiteit is gericht op enkele soorten die (mede) afhankelijk zijn van deze landschappen die hier van nature niet voorkomen, maar elders in Europa, in hun eigen habitat, vaak veelvuldig voorkomen.

O.a. de zadelsprinkhaan, moet op verschillende plaatsen de bomenkap rechtvaardigen. Deze sprinkhaan, met zijn leefgebied rond de Middellandse Zee, heeft hier echter van nature geen leefgebied.

Deze dieren hier beschermen is ecologisch niet uit te leggen en peperduur. Bovendien gaan bestaande soorten juist weer verloren, zoals soorten paddenstoelen die juist naaldbomen nodig hebben, de zwarte specht of reeën die er minder schuilplaatsen vinden.

Slechts een kleine groep ecologen en biologen bepaalt dit natuurbeleid en geknutsel met natuur.

Ons eigen bos heeft echter een veel grotere biodiversiteit dan de te creëren landschappen.

Bomenkap lijkt een doel op zich geworden. Naaldbomen worden als ‘exoten’ bestempeld en ‘dus’ mogen ze worden gekapt. Het kunstmatig gemaakte landschap moet in stand worden gehouden, juist, door exotische dieren.

Elders worden “exoten” juist beschermd omdat ze dreigen te verdwijnen.

Voor onze natuurbeheerders lijkt de natuur zelf het nooit goed te doen. Alsof de natuur niet voor zichzelf kan zorgen. Zij willen hoe dan ook ingrijpen, bepalen wat natuur is, hoe de natuur er uit moet zien.


Waarom?

Of zijn de eigenlijke redenen: de eigen organisatie draaiende houden? Hebben economische belangen de overhand gekregen boven natuurbelangen? Het omvormen van bos naar heide levert immers veel werkverschaffing voor de natuurbeheerders op. Dit wordt bekostigd door de vaak maximale subsidies die voor deze projecten te krijgen zijn. Ook de onvermijdelijke instandhouding van de cultuurlandschappen vraagt weer veel (financiële) inspanning.

Het lijkt er op dat de wijze van subsidiering nu bepaalt dat natuurlijke landschappen worden omgevormd naar cultuurlandschappen, landschappen die hier zonder ingrijpen van de mens niet kunnen bestaan.

Ook moet SBB steeds meer commerciële activiteiten verrichten sinds de verzelfstandiging in 1998.

Maatschappelijk draagvlak ontbreekt

In veel van de genoemde gebieden zijn actiegroepen of stichtingen opgericht die de massale bomenkap willen stoppen en de belangen van natuur en bewoners verdedigen. Uit de meeste enquêtes die zijn gehouden blijkt dat steeds maar liefst 80% tot 95% van de ondervraagden tegen bomenkap is. Er is geen maatschappelijk draagvlak voor dergelijke kaalslag. Toch worden de plannen doorgedrukt en word je als groep niet serieus genomen. De plannen roepen dan ook steeds meer woede op onder de omwonenden.

Als politici en natuurbeheerorganisaties geen inhoudelijke argumenten meer hebben dan komen argumenten als “Het is opgelegd beleid, wij moeten dit uitvoeren” of “maar het wordt echt mooi”. Daar moet je het als omwonenden dan maar mee doen.


Schijndemocratie

Als bewonersgroep of actiegroep heb je nauwelijks inspraak. Veelal zijn de plannen al lang voorbereid en is de besluitvorming al rond voordat de omwonenden beseffen dat er iets gaat gebeuren met hun omgeving. Informatie wordt pas gegeven als de eerste machines aan hun vernielende werk beginnen. Je mag dan nog een bezwaarschrift indienen maar op geen enkel argument wordt inhoudelijk ingegaan. Alles wordt afgedaan met ‘het voldoet aan de normen’.

Zeer wonderlijk bij dit soort projecten, is dat er geen meetbare doelstellingen worden geformuleerd.

Waar geen draagvlak is, wordt die gecreëerd. Inhoudelijk kritiek wordt genegeerd. Als zoethoudertje krijg je een plekje in een klankbordgroep aangeboden. De besluitvorming is afgerond maar je mag wel meepraten over welke boom weg moet en welke (misschien) mag blijven staan. De voorwaarde om in een dergelijke klankbordgroep te komen is zeer discutabel: Je mag deelnemen, maar dan moet je je wel conformeren aan het project.


Waar willen we met de Nederlandse natuur naartoe?

Deze vraag moet opnieuw worden gesteld en hier moet een brede maatschappelijke discussie over worden gevoerd. En om die vraag te beantwoorden is het goed een pas op de plaats te maken. Nu bepalen een paar ecologen en biologen dat bepaalde diersoorten beschermd moeten worden en dat heide belangrijker is dan bos, en dat daar dan maar duizenden hectaren bos voor moet wijken. Andere diersoorten komen dan weer in het gedrang en daar hoor je de natuurorganisaties niet over.


Bekijk of de natuurdoelen die jaren geleden zijn bepaald nog wel de natuurdoelen zijn om nu na te streven.

Maak geen zogenaamde nieuwe natuur ten kosten van bestaande natuur. Laat de bossen staan!

Het geknutsel met en de vernietiging van natuur moet stoppen. Bij sommige ecologen en biologen begint dit besef gelukkig ook door te dringen!

Landschapsbeheerders, word weer natuurbeheerder! Heb vertrouwen in de natuur!


Ondertekend door:

  • Mariska Akkermans en Machteld Meij, Stichting bewonersbelangen Hatertse en Overasseltse Vennen, www.vennengebied.nl

  • Paul Baken en Margriet Timmermans, Actiegroep Red ons Bos, www.redonsbos.nl

  • Mieke Vodegel, stichting de Woudreus, www.woudreus.nl

  • Isolde van Overbeek, Voorzitster stichting De Bomenridders

  • Gerard Hendriks, Stichting Groen Weert

  • Toine van bergen, voorzitter DPS

zondag 23 oktober 2011

Project Heiderijk gestopt, maar de kap gaat door

Het project Heiderijk, waar volgens de oorspronkelijke plannen 300 hectaren omgevormd zou worden tot heidelandschap is voorlopig gestopt. Na de eerste 86 ha natuurvernietiging heeft Heiderijk toegezegd tot 2015 te stoppen met de kap van bos.

Wat zien we echter:

  • Staatsbosbeheer kapt iedere 4 jaar 1/3 van de bomen in een gebied tussen Malden en Nijmegen. In het Kraaiendal is al bijna 50 procent van de bomen van een rode stip voorzien. Zij noemen dit regulier onderhoud. Met het argument dat een bos alleen gezond kan blijven als SBB ingrijpt (lees bomen kapt) wordt een zich natuurlijk ontwikkelend stuk natuur weer een door mensenhanden gemaakt parklandschap. Op onze kritiek op de argumentatie van SBB, gaven ze onmiddellijk toe dat het hier slechts om houtoogst gaat.

  • Natuurmonumenten is inmiddels bezig met de kap van bos bij het Jachtslot Mookerheide. NM liet in de Gelderlander weten dat “de natuur de regie hier heeft overgenomen”. Dat kan een club als Natuurmonumenten “uiteraard” niet accepteren. Natuur, daar moeten ze niets van hebben! Dit gebied behoort tot het plangebied van Heiderijk, waar niet meer gekapt zou worden.

  • Ook op de Jansberg gaat NM aan de slag. Ook hier wordt de natuurlijke ontwikkeling van het landschap tot staan gebracht. Bomen worden gekapt, het gebied wordt verder verparkt. Het Landschap wordt gemaakt zoals NM het graag ziet.

  • Rond het zweefvliegveld Malden (ook plangebied Heiderijk), gaat gekapt worden. Met de zelfde argumentatie als SBB gebruikt voor haar zogenaamde reguliere onderhoud, wordt ook hier het bos gekapt. Ook op het Maldens vlak wordt bos gekapt ten behoeve van heide. Project Heiderijk was gestopt tot 2015. Nee dus, het gaat gewoon door.

  • In het Heumensoord en landgoed Driehuizen gaat gekapt worden met als argumentatie dat de mens in zou moeten grijpen om de natuur gezond te houden.


Wat hebben deze projecten met Heiderijk te maken?

Heiderijk was een groot project. 300 hectaren aan de natuur onttrekken, verparken en de natuurlijke ontwikkeling stil zetten. Dit heeft geleid tot grootschalig protest. Uit verschillende enquêtes bleek dat omwonenden niet gediend waren van dit project. 80 tot 90 procent gaf aan de boskap voor heide niet te willen. Naast de afnemende financiële middelen heeft dit protest mede geleid tot de stop van project Heiderijk.

Heiderijk heeft geleerd van de protesten. Projecten worden kleinschaliger. De plotselinge grote verandering van onze leefomgeving is minder. Het verzet is daarom ook kleiner.

Omwonenden worden geïnformeerd. Pogingen om het doel van de projecten uit te leggen verschijnen in de krant, echter met dezelfde, oneigenlijke argumentatie als bij project Heiderijk gebruikt werd. Van de toegezegde communicatie met tegenstanders van de boskap komt echter niets terecht. Vooral NM houdt zich doof voor elke vorm van inhoudelijke kritiek.

Kan de boskap niet meer plaatsvinden op grote schaal, dan maar stapje voor stapje. Het kleine beetje boslandschap dat we nog hebben in Nederland zal en moet verdwijnen.

En de herplantplicht waar Heiderijk zich toch al niet mee bezig hield, is vanuit het huidige kabinet afgeschaft!


Protesteer tegen deze boskap:

info@staatsbosbeheer.nl

info@natuurmonumenten.nl

Verder bij gemeente (Nijmegen, Heumen/Malden, Groesbeek, Mook) politiek etc.

zondag 4 september 2011

Brief aan Mandigers van Natuurmonumenten

Beste meneer Mandigers, beste Fons,


In de Gelderlander van dinsdag 30-08-11 werden we (en velen met ons) weer verrast door uw volgende natuur vernietigingsproject. Het gebied bij het Jachtslot, dat langzaam weer aan de natuur teruggeven werd, moet van u weer in een willekeurige cultuurstaat worden teruggebracht. Want volgens u “gaat het jachtslot schuil achter een groene façade”. En die façade, die bomen, die natuur, wilt u laten verdwijnen.

Net als bij het project Heiderijk moet ook hier de natuur worden buitengesloten. De redenen waarom de argumenten voor project Heiderijk geen hout snijden, gelden hier ook.

Maar wat verbijsterend is, is te vernemen dat ondanks dat het project Heiderijk stilgelegd is, u hier zonder blikken of blozen aankondigt weer bomen te gaan kappen.

Project Heiderijk is stilgelegd. Er zou 4 jaar niet gekapt worden. De burgers zouden gehoord en betrokken worden in de besluitvorming over wel of niet kappen in dat gebied. Maar in het plangebied van Heiderijk, waar het bos rond het Jachtslot ook toe behoort, gaat u nu toch zonder enige inbreng van die omwonenden en gebruikers het bos kappen. U lapt de door u zelf gedane toezeggingen aan uw laars.


Dit gebied is een van nature bosgebied. Door ingrijpen van de mens heeft er in vroegere tijden een ecologische ramp plaatsgevonden. Dit leverde een kaal landschap op met een zeer geringe natuurwaarde. Die zogenaamde “prachtige doorzichten” van u zijn een gevolg van die ecologische ramp. Waarom moet in dit gebied ook open terreinen gemaakt worden? Heel Nederland is al één grote gecreëerde “doorkijk”, maar bossen hebben we bijna niet meer. Die bossen met een natuurlijke ontwikkeling, zijn het beschermen waard.

Het jachtslot is gebouwd in een van nature bosgebied. De natuur, zoals u zelf zegt, “nam de regie over”. En zo hoort het dus ook. Uw activiteiten om alles wat riekt naar natuur buiten te sluiten zijn onbegrijpelijk en niet te beargumenteren. Wij vragen ons dan ook af waar de naam Natuurmonumenten toch vandaan komt. We komen NM alleen nog tegen als u de natuur laat verdwijnen.


Waarom gaat u door met deze natuurvernietiging? Is het, net als bij Heiderijk, om de voortgang van uw organisatie veilig te stellen? Om werk te creëren?

Wanneer gaat u het breed gedragen protest tegen boskap eens serieus nemen? Uit enquêtes blijkt een zeer ruime meerderheid voor behoud van onze bossen te zijn.


Laat het groene gordijn rond het Jachtslot dicht!


Met vriendelijke groet,

Paul Baken en Margriet Timmermans

Actiegroep Red ons bos


p.s. lees ook het vorige actuele bericht, dat gelijktijdig met dit bericht geplaatst wordt over een overleg met SBB over de recente kap ten behoeve van "onderhoud"

Verslag gesprek SBB over "regulier onderhoud"

Datum: 31 augustus 2011

Aanwezig:

SBB: Iranda Vermij (afdeling communicatie regio Oost), Douwe Joustra (ecoloog),

Lobke Hek (boswachter, tot november vervangster van Nadja Lankamp).

Van ons: Paul Baken, Margriet Timmermans, Hans Peters (raadslid Sociaal Groesbeek).

SBB wilde het gesprek beperken tot het bos waar nu regulier onderhoud plaatsvindt. Voor ons is Heiderijk en het reguliere onderhoud niet geheel te scheiden. Het gaat om hetzelfde bos en er zijn veel overeenkomsten tussen beide projecten.

Waar over gesproken is:

Waarom dit regulier onderhoud?

Er is ruiterlijk toegegeven dat het om houtproductie gaat. Het Groesbeekse bos is aangewezen als productiebos en SBB moet de productienormen halen. Op de bordjes in het bos staat echter staat dat de ingreep nodig is om het bos gezond te houden. De aanwezigen van SBB konden niet aangeven waarom voor deze tekst gekozen is.

Communicatie

Wij hebben gevraagd: als het dan simpelweg gaat om houtoogst, zet dat dan gewoon op de bordjes, kom er naar buiten voor uit waarom je dit doet. Kom niet met ecologische onzinpraatjes met een hoog aaibaarheidsgehalte.

Zet ook niet in de krant dat alleen de houtopslag (jonge aangroei) verwijderd wordt, terwijl iedereen kan zien dat de grootste, dikste, rechtste bomen worden geveld. (Die brengen het meeste op).

Probeer als SBB ook geen bedrijven te werven om bossen aan te kopen met als lokkertje: goed voor de Co2, terwijl ons op een ander moment gezegd wordt: “acht, die paar bomen die gekapt worden in de buurt van Nijmegen, dat maakt niets uit voor de Co2”.

De aanwezigen van SBB erkenden dat we hier een punt hadden. Ze zien dat de communicatie anders moet. Zij zoeken echter naar vormen om informatie te geven aan burgers, uit te leggen waarom ze de dingen zo doen, hun manier van natuurbeheer zo goed mogelijk te verkopen. Wij benadrukken dat het gaat om eerlijke communicatie: zeg gewoon dat het gaat om de houtoogst. Verder gaat het ons ook om de gelijkwaardige discussie met SBB. We wensen niet eenzijdig geïnformeerd te worden (en dan komt het wel goed….)

De manier van kappen

Het gaat er zeer rigoureus aan toe in het bos. De menshoge banden van de machines woelen de grond volledig om. Al de ecologische excuustruzen (plantjes, dieren) worden daarmee om zeep geholpen.

Verder is het zo dat als de machines (harvesters) op weg naar een boom met rode stip een boom zonder rode stip tegenkomen die in de weg staat, deze gewoon uit de grond worden getrokken.

Beide feiten werden ruiterlijk toegegeven door de aanwezigen van SBB.

Wij vinden dat ook dit dan maar naar buiten gecommuniceerd moet worden: “om de hout te oogsten maken we het hele bos kapot. Het moet op deze manier, anders kost het teveel geld”.

Wie beslist

De aanwezigen verscholen zich achter de beleidsmakers: overheid en provincie bepalen welke bestemming er op een gebied ligt: hei, grasland, productiebos etc. Dit vonden wij wat al te gemakkelijk. Initiatieven komen vaak van SBB en worden overgenomen door beleidsmakers.

Hout gebruik in Nederland

Douw Joustra van SBB haalde een andere discussie erbij: er is een groep in Nederland die zegt dat het decadent is om hout te importeren uit landen met tropische regenwouden, voor gebruik in Nederland (b.v. in huis). Die groep staat dus voor het aanwijzen van een deel van de Nederlandse bossen als productiebos, om niet mee te werken aan de globale ontbossing.

Wij stellen dat er naar alternatieven gezocht kan worden: bv. landbouwgrond gebruiken om productiebos te plaatsen. En als hierover eerlijk gecommuniceerd zou worden: “we moeten bossen kappen om de ander landen niet leeg te roven”, zou er een maatschappelijke discussie op gang komen over o.a. het gebruik van hout.

Hoeveelheid kap, ontbossing

We waren het duidelijk oneens over enkele feiten:

  • Is hier altijd zoveel gekapt als dit jaar? SBB zegt dat het Groesbeekse bos altijd een productiebos is geweest en dat er altijd evenveel geoogst is. Wij zien echter met het blote oog dat er nog nooit zoveel gekapt is als nu. In de ruim 30 jaar dat we hier in de omgeving woning, hebben we alleen op zeer kleine schaal houtoogst waargenomen. Verder hebben we vorig jaar nog te horen gekregen dat het Groesbeekse bos weliswaar ooit als productiebos is aangeplant, maar er in geen jaren meer (wezenlijk) van geoogst is.
  • SBB beweert dat de hoeveel bos groeit in Nederland. Wij zien dat dit niet zo is. Niet alleen hier, maar op diverse plekken in Nederland. Op papier neemt het bos toe, o.a. doordat bos dat “gedund” is nog steeds als bos telt. Er staan echter bijna geen bomen meer in gedund gebied. SBB gaat uit van een telling in kubieke meter. Als bomen hoger worden, groeit de hoeveelheid bos, ook al zijn er minder bomen.

Kortom, allerlei administratieve trucs zorgen voor een vertekening van de werkelijkheid.

Informeren Groesbeek

Hans Peters van Sociaal Groesbeek heeft behoefte aan een informatieavond van SBB met de Groesbeekse bevolking.

Wij hebben benadrukt dan niet met mooie PowerPoint presentaties te komen, waarop de goed nieuws show gepresenteerd wordt. Durf te vragen aan de Groesbeekse bevolking: “wat vinden jullie ervan wat er in het bos gebeurt?”

SBB komt hierop nog terug.

Hoe verder

We denken niet dat SBB nu van alles gaat veranderen. Maar als er eerlijker over de motivatie tot boskap gepraat zou worden, hebben we een ander vertrekpunt. Het gaat dan niet meer over de ecologische prietpraat die geen stand houdt. De houtoogst is dan het uitgangspunt. Dan kun je van daaruit je discussie beginnen.

We hebben geconstateerd dat SBB het bos gebruikt als productiemiddel. De natuurwaarde komt pas op de zoveelste plaats.

woensdag 3 augustus 2011

“Regulier Onderhoud” in Groesbeekse bossen

Begin augustus 2011 is Staatsbosbeheer begonnen met, wat zij noemen, regulier onderhoud in een deel van de Groesbeekse bossen. (in de buurt van de Maldense Baan). Bomen, gemerkt met een rode stip, staan op de nominatie gekapt te worden. Als alle bomen met een rode stip gekapt worden, verdwijnt er (weer) een groot deel van ons bos.
Met een enorme machine (een harvester) worden de mooiste en grootste bomen in enkele seconden geveld. De harvester rijdt door het bos en maakt alles op zijn weg kapot. Paden worden kapot gereden, jonge planten worden vermorzeld en takken van bomen gereden.

Regulier onderhoud betekent eigenlijk altijd bomen kappen. Op bordjes aan de rand van het bos wordt uitgelegd dat het bos zonder ingrijpen van de mens niet gezond kan blijven. Wij denken dat juist door het steeds ingrijpen van de mens de natuur er zo slecht voorstaat.
Hoe zou, als je de redenatie van SBB volgt, de natuur het al die miljoenen jaren toch hebben kunnen redden zonder ingrijpen van de mens.
Ingrijpen (kappen) is helemaal niet nodig in ons bos. De natuur kan het allemaal zelf wel regelen. Daar hebben we SBB niet voor nodig.

Project Heiderijk ligt voor enkele jaren stil. Het lijkt er nu erg op dat het project onder het mom van regulier onderhoud in iets gewijzigde vorm toch doorgaat maar over een groter gebied verspreid.
We hoorden het bosbeheerders zeggen: bos heeft voor ons bijna geen ecologische waarde. Ze willen open terreinen, doorkijkjes en heide.
Alles wat gemaakt moet worden, alles wat van nature niet voorkomt, daar staan de “natuurbeheerders” voor.

Protesteer bij Staatsbosbeheer tegen deze vernietiging van het bos: www.staatsbosbeheer.nl (ga naar: contact).

dinsdag 12 april 2011

“Red ons Bos” niet in klankbordgroep Heiderijk


Na het bijwonen van de informatieavond op 31 maart 2011 over de door Heiderijk op te richten klankbordgroep voor het plan Heiderijk, in de Mallemolen te Groesbeek, heeft de actiegroep Red ons Bos besloten geen zitting te nemen in deze klankbordgroep.

Wij zijn tot dit besluit gekomen omdat Heiderijk bij haar ambities blijft dat er in ons bosgebied een ander soort natuur moet komen. Dieren, die een landschap nodig hebben dat van nature niet in Nederland voorkomt, moeten beschermd worden door grote stukken van ons bos te vernietigen.

Deze ambitie staat in de klankbordgroep niet ter discussie.

Voor Heiderijk is de klankbordgroep opgericht om te bekijken of, na fase 1 van het project, haar ambities behaald zijn. Indien ze niet behaald zijn, mag de klankbordgroep meedenken hoe deze ambities (in een volgende fase van het project), alsnog behaald kunnen worden. Dat houdt in: meer bomen kappen.

Om te bezien of de ambitie is behaald moet het aantal dieren gemonitoord worden. De criteria voor dit monitoren kon of wilde Heiderijk op de informatieavond niet concreet benoemen. Ongeacht wat het monitoren dus oplevert kan Heiderijk nog steeds de beslissing elke kant op laten gaan.

Voor ons is deze monitoring niet relevant. Ongeacht de uitslag willen wij niet dat het plan doorgaat.

De vraag van de klankbordgroep zou wat ons betreft moeten zijn: wat wil je met de natuur in de omgeving? Natuurlijke ontwikkeling (een beetje bijsturen), en dus bos –de natuurlijk staat van dit gebied- behouden. Of wil je een heel ander landschap, n.l. een cultuurlandschap, dat niet duurzaam in Nederland kan bestaan, en waar erg veel bos voor moet wijken.

Heiderijk wil landschappen die hier alleen kunnen bestaan als ze door de mens zijn gemaakt en die steeds weer opnieuw peperduur onderhoud behoeven. De natuur laat er namelijk geen spaan van heel. De te beschermen dieren komen in hun natuurlijke landschap, elders in Europa, veelvuldig voor. Is het toch nodig ze te beschermen dan kan dat voor een fractie van de (financiële) inspanning daar.

De meningen zijn duidelijk. Heiderijk wil wensnatuur. Daarvoor heeft zij gekozen voor een ijkmoment in de geschiedenis met een maximaal ingrijpen in de natuur. Wij willen natuurlijke ontwikkeling. Wij willen dat Heiderijk van onze natuur, van natuur die zichzelf in stand kan houden, afblijft.

De meningen zullen zo blijven. De klankbordgroep is niet bedoeld (zo is duidelijk geworden deze avond) voor deze discussie. Meedoen in de klankbordgroep is achter de ambitie van Heiderijk staan en meegaan in het plan om wensnatuur te creëren en te praten over een boompje meer of minder. Daarvoor is een actiegroep die tegen de boskap is, niet bedoeld.

Heiderijk bepaalt waar de dialoog in de klankbordgroep over zal gaan. Voor de stem van de tegenstanders van wensnatuur ipv natuur is geen plaats. Uiteindelijk is er dus van het beloofde luisteren naar deze stem niet veel terecht gekomen.

zondag 30 januari 2011

Reactie op rapport Heiderijk door ministerie ELI

Met verbazing hebben we het verslag van het Ministerie van ELI betreffende ons handhavingsverzoek over de vergunning voor het plan Heiderijk gelezen. Het plan Heiderijk behelst het maken van een cultuurlandschap ter grote van 300 ha ten koste van het huidige bosrijke, natuurlijke landschap.Dit plan was gebonden aan een vergunning afgegeven door het toenmalige ministerie van LNV. Belangrijke beperkingen van deze vergunning waren:

  • Dat er niet grootschalig geplagd mocht worden. Stukken van max. 0.5 ha.
  • Dat er geen grootschalig materieel gebruikt mocht worden
  • Niet kappen in het broedseizoen, met nog een extra beperking voor reptielen.

Daarnaast werd het plangebied omschreven met 23 ha dunnen en 25 ha kappen. Samen 48 ha

Voor een ieder die tijdens de werkzaamheden, en daarna, in het plangebied geweest is was zichtbaar dat Heiderijk zich niet hield aan de beperkingen.48 ha werden er ruim 80. De geplagde gebieden waren veel groter dan een halve ha. Enorme machines reden door het gebied en voerde hun werkzaamheden uit. En ook na 15 maart is er nog gekapt. Veel van de door ons geconstateerde zaken worden, volgens het rapport, door Heiderijk ook niet ontkend. Echter er is steeds, volgens het rapport, een deskundige geweest die heeft geconstateerd dat het meer, zwaarder en groter mocht dan volgens de vergunning was toegestaan. Bovendien was het altijd niet schadelijk voor de dieren die Heiderijk zegt te willen beschermen. Een voorbeeld uit het rapport: Over grootschalig plaggen is Heiderijkvan mening dat met deze uitvoeringswijze geen afbreuk is gedaan aan de instandhouding van beschermde soorten, omdat het dichte bos niet geschikt was als leefgebied voor reptielen en de werkzaamheden zijn uitgevoerd onder deskundige begeleiding”. Het ministerie accepteert deze argumentatie van Heiderijk. Wij vinden dit onbegrijpelijk. Er staat echt duidelijk in de vergunning dat grootschalig plaggen, groter dan stukken van een halve ha niet mag. Ook voor de andere punten van ons handhavingsverzoek gebruikt ELI een vergelijkbare redenering. Dat roept bij ons de vraag op wat de functie en het nut is van een vergunning die door het ministerie wordt afgegeven. Je hoeft je niet te houden aan de vergunning. Achteraf, met het verhaal dat een deskundige heeft gezegd dat het anders kan dan volgens die vergunning is toegestaan, kom je er wel mee weg.

We later het er niet bij zitten.